Η αναμόρφωση του νόμου για τις δημόσιες συμβάσεις αποτελεί τη σημαντικότερη τομή στο συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο. Mε σύγχρονες, καινοτόμες μεταρρυθμίσεις, προσαρμοσμένες στα ευρωπαϊκά δεδομένα. Με γνώμονα τις ανάγκες του νέου επιχειρηματικού περιβάλλοντος για γρήγορες και αποτελεσματικές διαδικασίες, την εξασφάλιση της διαφάνειας και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ελληνικού Δημοσίου.
Ήταν αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που διήρκησε έναν ολόκληρο χρόνο και είχε ξεκινήσει αμέσως μετά τις εκλογές και την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας. Επρόκειτο για έναν νόμο με πάρα πολλά προβλήματα, αποτέλεσμα αποσπασματικής επεξεργασίας που δεν ενίσχυε την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας καθώς ανακύκλωνε την αναποτελεσματικότητα, τη γραφειοκρατία και τις χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος νόμος υπέστη συνολικά 385 αλλαγές από το 2016 μέχρι και τις εκλογές. Ποια, όμως, ήταν η σημαντικότερη επίπτωση της προβληματικής αυτής νομοθεσίας στην οικονομία και την κοινωνία; Τον Ιούλιο του 2019 η Ελλάδα ήταν ουραγός στις επενδύσεις παγίου κεφαλαίου με ποσοστό 10% όταν η υπόλοιπη Ευρώπη βρισκόταν μεσοσταθμικά στο 22%. Είναι δεδομένο ότι αυτό έχει οδηγήσει μαθηματικά τόσο σε αύξηση της ανεργίας όσο και στην απώλεια ανθρώπινου κεφαλαίου υψηλής εξειδίκευσης προς αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό, το γνωστό brain drain.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ